کارگاه مومیایی

انجمن علمی باستان شناسی ایران، به عنوان یکی از اصلی نهادهای رسمی و قانونی تشکیلات باستان شناسی ایران، طی یک سال گذشته تلاش کرده تا در حوزه های مختلف آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و اجرایی به زعم خود در پیشبرد اهداف باستان شناسی ایران، گام بر دارد. در کنار تمامی فعالیت ها، انجمن تلاش کرده است تا مخابره اخبار و رویدادهای باستان شناختی جهان را در حد امکان به جامعه باستان شناسی ایران منتقل نموده و از این طریق اهالی باستان شناسی و به ویژه دانشجویان این رشته را با تحولات و دست آوردهای جدید باستان شناسی جهان آشنا نماید. کارگروه خبر انجمن در طی سال گذشته حدود ۴۵ خبر از مهمترین اخبار و رویدادهای باستان شناسی جهان را به فارسی برگردانده و به واسطۀ رسانه های مختلف در اختیار علاقه مندان قرار داده است. این کارگروه امسال نیز به مانند سال گذشته، ده تا از مهمترین کشفیاتی باستان شناسی سال ۲۰۱۸، به انتخاب سایت Archaeology.org را به فارسی برگردانده و آن را در خدمت علاقه مندان قرار داده است. امید است که این تلاش ها بتواند راهی به سوی تعاملات بیشتر باستان شناسی ایران با جریان های روز باستان شناسی جهان باشد. انجمن علمی باستان شناسی از سرکار خانم ها سپیده جمشیدی یگانه، نیلوفر احتشامی، زینب نظری طهرانی، پگاه گودرزی، مهشاد صادقی و جناب آقای سروش جلیلی به خاطر همکاری های صمیمانه و تلاش های افتخاریشان کمال سپاس را دارد و برای این عزیزان آرزوی سلامتی و توفیق دارد. هیئت مدیرۀ انجمن علمی باستان شناسی کشور از تمامی دانشجویان و پژوهشگرانی که علاقه مند به همکاری با این کارگروه بوده به گرمی استقبال کرده و هر گونه پیشنهاد جدید را چه در این خصوص و چه در سایر فعالیت های انجمن، با اشتیاق پذیرا می باشد.

برگردان: پگاه گودرزی

باستان شناسان آلمانی و مصری در یک محوطۀ آرامگاهی وسیع در سقارۀ مصر، موفق به کشف یک نوع اتاق تدفینی باستانی شده اند. این بنا، که در نوع خود بسیار نادر است، برای تازه در‌گذشتگان خدمات مومیایی کردن و تدفین در اتاق های عمومی را فراهم می‌کرد. این اکتشاف، سرنخ های جدیدی از فرایند مومیایی کردن را در دوران السایتیّه-هخامنشی در اواسط هزارۀ اول پیش  از میلاد، نشان می‌‌دهد. این بنای راست گوشه که از بلوک های سنگ آهک و خشت ساخته شده است، دارای خمره های زیادی بود که در آنها اجساد و پارچه های کتان جهت مومیایی شدن فرآوری می‌شدند. در انتهای یک چاه به عمق ۴۰ پا، کاوشگران یک اتاق مخصوص مومیایی کردن یافتند که در آن صد ها کاسه و فنجان سفالی وجود داشت. بسیاری از این ظروف علائمی داشتند که نشان از روغن ها و مواد خاصی داشت که همراه با دستور العمل هایی، فرآیند مومیایی کردن را نشان می‌دادند.

از حیاط این کارگاه یک تونل به طول ۱۰۰ پا به مجموعه ای از اتاق های تدفین با ده ها مومیایی راه دارد. یک تابوت سنگی sarcophagus که متعلق به بانویی به نام تادیهور Tadihor بود، با ده ها پیکرک از نوع اوشابتی ushabti لعاب دیده که همگی مزین به نام این بانو بودند، محافظت می‌شد. هویت این بانو روی تابوت چوبی که با گچ و رنگ پوشیده شده بود،  چنین آمده: “روحانی دوم الهۀ مادر Mut و روحانی خدای بانو Niut-shaes، و تجسم مار شدۀ Mut” .

رمضان حسین از دانشگاه توبینگن می‌گوید: “ماسک های نقره ای مطلا معانی عمیق مذهبی داشتند. متون مذهبی مصر نشان می‌دهند که استخوان های خدایان از جنس نقره و گوشت بدنشان از طلا ساخته شده است. ماسک طلایی­_نقره ای یک مومیایی، گامی در جهت تبدیل متوفی به خدا بوده است”.

(رمضان حسین، سقاره، پروژۀ آرامگاه السایتیّه)

(رمضان حسین، سقاره، پروژۀ آرامگاه السایتیّه)