انجمن علمی باستان‌شناسی ایران پورتال رسمی انجمن علمی باستان‌شناسی ایران
ترجمه زینب نظری طهرانی
براساس گزارش Live Science، احتمالا مهاجرت از ترکیه و ایران امروزی به جنوب لوانت به علت تغییرات فرهنگی بین ۷ تا ۶ هزار سال پیش رخ داده است. سرپرستان این پروژه هیلا مَی (Hila May)، اسراییل هرشکوییتز(Israel Hershkovitz)، دینا شَلم (Dina Shalem)، اِآداون هارنی (Éadaoin Harney)، و دیوید ریچ (David Reich) هستند. پژوهشگران ژنوم ۲۲ نفر که بقایای آن در غار پکی‌این (Peqi’in) در لوانت بدست آمد، را آنالیز نمودند. این غار که ۵۶ فوت طول و ۲۶ فوت عرض آن بوده، بقایای بیش از ۶۰۰ نفر را که در طول دوره مس‌سنگی می‌زیسته‌اند در خود جای داده است. نتایج آزمایش نشان می‌دهد که ۴۹ درصد افرادی که در نمونه‌گیری موجود بودند احتمالاً دارای چشمان آبی بوده و بسیاری از آنان نیز احتمالاً پوست روشنی نیز داشته‌اند. درکل افراد مورد مطالعه دارای ژنومی بسیار نزدیک به مردمان آناتولی و کوه‌های زاگرس هستند. و درحالی‌که برخی از دست‌ساخته‌ها و ظروف تدفین ثانویه استخون موجود در غار از گونه‌های رایج پیدا شده در جنوب لوانت است و به‌نظر می‌رسد که مابقی آثار در مناطق شمالی خاورنزدیک ساخته‌شده‌اند. شلم توضیح داد که این تغییر فرهنگی را اکنون می‌توان به ورود مردمان از شمال نسبت داد.
شکل ۱ ظروف تدفین ثانویه با پیکره انسانی پیدا شده در غار پکی‌این- ماریانا سالزبرگر ((Mariana Salzberger
منبع: https://www.archaeology.org/news/6919-180824-israel-chalcolithic-culture-shift
