انجمن علمی باستان‌شناسی ایران پورتال رسمی انجمن علمی باستان‌شناسی ایران
برگردان: زینب نظری طهرانی
نجات یافتگان
هزاران نفر در فوران کوه وسوویوس[۱] هلاک شدند. اما بسیاری از مردم پمپئی موفق شدند تا از شهر و منطقه آتشفشانی بگریزند. استیون تاک[۲] باستان شناس دانشگاه میامی، اوهایو، ۳۰ سال به این پرسش می اندیشید که این مردم به کجا رفتند؟
برخی شواهد، از پروژه ساخت‌و‌ساز گسترده ساختمان در سال‌های پس از فوران، در نزدیکی شهرهای ناپل، کومایی[۳] و پوتئولی [۴]توسط امپراتور دومیتین[۵] خبر می‌دهد.
تاک می‌گوید: «تمام امکانات بنیادی یک شهر اعم از جاده، قنات، سیستم آب‌رسانی، حومه و حاشیه و آمفی تئاتر توسط امپراتوری در خلیج ناپل ساخته شد.»
تاک برای ردیابی جابجایی و استقرار افراد نجات یافته در شهرهای ساخته شده در این منطقه، به جستجوی نام‌های خانوادگی رومی برجسته در سنگ‌نوشته های پیش از فوران پرداخت، و متوجه شد که این نام‌ها در جوامعی که پس از سال ۷۹ میلادی میزبان پناهندگان بودند نیز وجود دارد. وی همچنین به این نتیجه رسید که افراد نجات یافته بیشتر در شهرهایی مستقر شدند که فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتری را برای آنها فراهم می‌ساخت نه جایی که بستگان نزدیکشان زندگی می‌کردند. بسیاری از اهالی پمپئی پس از رفتن به سکونتگاه های جدید نیز به طرق مختلف از جمله ازدواج با خویشاوندان، پیوندهای خود را با شهرشان حفظ نمودند. برای مثال بر یک سنگ نوشته از اواخر قرن یکم میلادی در ناپل نوشته شده:
برای روح درگذشته
بدرود وتیا سابینا[۶]
تو، کسی که همواره خوب زیستی.
مارکوس تولیوس دیونیسیوس[۷]
برای همسرش که عزیزترین بود
اویی که ۲۴ سال و ۳ ماه و ۲۲ روز زندگی کرد.
تولیوس و سابینوس (نوع مذکر سابینا) هر دو نام‌های خانوادگی شناخته‌شده‌ای در پمپئی هستند.
این سنگ‌نوشته تنها نمونه از ناپل است که شامل کلمه‌ای است که در زبان اُسکانی ساکنان پیشارومی پمپئی هم به معنای «سلام» است و هم «خداحافظی».
منبع: Archaeology Magazine
[۱] Vesuvius
[۲] Steven Tuck
[۳] Cumae
[۴] Puteoli
[۵] Domitian
[۶] Vettia Sabina
[۷] Marcus Tullius Dionysius
