صفحه اصلی / اخبار / بازگشت پژوهشگاه

بازگشت پژوهشگاه

بازگشت پژوهشگاه به تهران

به نام خدا

خبر مسرت­بخش مبنی بر وجود اراده و خواستی در مجموعۀ سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در مورد بازگشت دگربارۀ پژوهشگاه آن سازمان به تهران، نشانۀ تصمیمی است بس ارزشمند و از سر خردورزی که امید است تحقق عملی آن التیامی باشد بر تن رنجور و نحیف یگانه نهاد بازماندۀ پژوهشی در حوزۀ تشکیلات رسمی میراث فرهنگی کشور. فعالان این حوزه به یاد دارند که در گذشته­ای نه چندان دور جریانی خردگریز و پژوهش­ستیز در سازمان میراث فرهنگی ریشه دوانیده بود که هیچ اعتقادی به پژوهش، پژوهشگر و پژوهشگاه نداشته و فقط نگاهی ابزاری و توجیه­گرانه را نسبت به این مرکز مهم اعمال می­نمود. از این رو با حرکتی بس شتابزده و غیر کارشناسی اقدام به انتقال ناحق یا به بیانی شفافتر فروپاشی پژوهشگاه و آوارگی و بی­ سروسامانی اعضای هیأت علمی و کارشناسانش نمود. این حرکت نه تنها انسجام و ساختار اداری پژوهشگاه را برهم زد و اندک فعالیتهای پژوهشی آن را نیز به­ کلی به تعطیلی کشانید (حرکتی که عوارضش تا سالیان متمادی بر جای خواهد ماند) بعضاً تأثیرات نامطلوب عمیقی را بر ساختار زندگی و روابط خانوادگی برخی از کارکنان شریف این نهاد فرهنگی نیز برجای گذاشت.

اهل اندیشه واقفند که وجود مرکزی پژوهشی در دل دستگاهی اجرایی و حاکمیتی می­تواند و می­باید به مثابۀ مغز و چشم آن دستگاه عمل کند. از این رو بایسته است که مدیران اندیشه­ ورز نهایت تلاش خود را در تقویت و حمایت از چنین مراکزی که می­توانند بهترین اتاق فکر و مرکز مشاوره برای تصمیم­ سازی باشند، به­ عمل ­آورند. اهمیت این امر به­ ویژه در سازمانی که ضرورتاً تمامی وظایف حاکمیتی و طرحهای اجرایی آن می­ بایست بر پایه پژوهش باشد، صد چندان خواهد بود. بر این اساس تصمیم شایسته و ارزشمند ریاست محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مبنی بر بازنگری در تصمیم پیشین یا بهتر بگوئیم اراده به باز­ زنده­ سازی پژوهشگاه، نشان از درایت و آگاهی عمیق ایشان نسبت به جایگاه و اهمیت این مرکز علمی در پیشبرد اهداف کلان سازمان دارد.

انجمن علمی باستان­شناسی ایران ضمن ارج نهادن و حمایت کامل از این اقدام ارزشمند، امید آن دارد تا با پشتیبانیهای بی­ دریغ و تمام عیار و دلسوزانۀ ریاست محترم سازمان از پژوهشگاه و با تکیه بر شایسته­ سالاری و تخصص­ گرایی در امر انتصاب مدیریتهای کلان پژوهشگاه و پژوهشکده­ ها و تقویت روحیۀ وحدت و همدلی در میان همکاران، دگرباره شاهد پژوهشهای ارزنده و فاخری در حوزه­ های مختلف میراث فرهنگی باشیم. شایان ذکر است که خانوادۀ میراث هرگز فعالیتهای سترگی که توسط اعضای زحمتکش پژوهشگاه در گذشته نه چندان دور که به رغم تمامی محدودیتهای مالی و فشارهای روزافزون اعمال شده از سوی جریان پژوهش­ ستیز حاکم بر سازمان به مرحله اجرا در آمد را هرگز از یاد نخواهد برد و در حافظۀ تاریخی خود ثبت خواهد کرد. بی­ تردید با توجه به سوابق پیشین، احیای مجدد پژوهشگاه می­تواند امید به انجام کارهای بهتر و بیشتر در حوزۀ میراث فرهنگی را در آینده نزدیک در قلب دلسوزان میراث این آب و خاک بارور سازد.

کلام آخر آنکه مصائب تلخی که طی دو سه سال اخیر بر  پژوهشگاه رفت، مسئولیت یک یک اعضا و مدیران و دست­ اندرکاران این نهاد علمی را در جهت  بقا و تداوم حیات عزتمندانه صدچندان می­سازد. بی­ تردید توجه و عمل به وفاق، همدلی و پرهیز از هرگونه انحصارطلبی و افزایش تعامل و همکاری با دانشگاهها و دیگر مراکز علمی و پژوهشی داخلی و خارجی و پژوهشگران بخش خصوصی و بهره­ مندی از تمامی ظرفیتهای موجود در کشور به ­ویژه تجربیات ارزشمند پیشکسوتان، می­تواند در حفظ شأن، تعالی جایگاه و اثرگذاری پژوهشگاه نقش به­ سزایی داشته باشد. به امید آن روز.

روابط عمومی انجمن علمی

باستان­شناسی ایران

دیدگاهتان را بنویسید